Teun Nijkamp - Hof van Eden | kleuren zeefdruk van Teunn - ingelijst - Verkocht

Een mooi bewaarde zeefdruk van Teun Nijkamp (1943), ook wel bekend onder de naam 'Teunn'
Titel: Hof van Eden, tikkeltje surrealistisch, een stijl waarin hij later veel geschilderd heeft
Jaar: 1976
Oplage: 52 van 100
Met potlood gesigneerd en gedateerd, rechtsonder
Ingelijst in een massief eikenhouten lijst. Een stukje van de hoek rechtsonder zit wat los, kan eenvoudig met wat houtlijm worden vastgezet.
Foto's maken deel uit van de beschrijving

Verzending:
Ophalen of pakketpost

Over de kunstenaar:

Geboren te Hardenberg 1943.  Kinderjaren doorgebracht in Hardenberg, Malang (Ned. Indië), Wassenaar en Amsterdam. Woonplaats tot 1993 Amsterdam. Daarna Kats op Noord-Beveland. Opleiding: Rijksacademie van Beeldende Kunsten te Amsterdam.

Monumentaal Werk: Een wandschildering op twee buitenmuren van de Dr. H.W. Heinsiusschool te Amsterdam Osdorp 1985.
Een wandschildering in het St. Lucas Ziekenhuis te Amsterdam 1986.
Collecties: Stedelijk Museum Amsterdam, Gemeente Amsterdam, Gemeente Breda, Gemeente Enschede, De Nederlandse Kunststichting, Collectie Dieuwke Bakker.

Particuliere collecties in Nederland, Frankrijk, Engeland, Zwitserland, USA en Australië

Teunn in  1980: Een korte verantwoording van mijn werk

Welk doel heeft de kunstenaar voor ogen en met welke middelen tracht hij het te bereiken? Het antwoord op die twee vragen bepaalt het werk van de kunstenaar. Wanneer ik iets over mijn werk moet zeggen, kan ik het beste proberen mijn antwoord op die vragen te geven.

Een van de belangrijkste doelen van mijn kunst is troost te schenken. Troost voor mij: ik maak anderen deelgenoot van mijn kijk op de werkelijkheid. Troost voor mijn publiek: het herkent in andere vorm eigen visies en gevoelens. Om mijn doel te bereiken bedien ik me van de beeldtaal die door figuratieve kunstenaars in de loop van eeuwen is ontwikkeld. Deze taal mist objectiviteit; ze is niet in staat de zichtbare werkelijkheid op een ondubbelzinnige manier te beschrijven. Daardoor heeft mijn arbeid een absurd karakter: ik mag er niet van uitgaan dat ik word begrepen. Maar de arbeid van kunstenaars die een meer formele taal bezigen (Mondriaan, Struycken) is niet minder absurd. Hun taal is weliswaar controleerbaarder, objectiever, maar door haar te formaliseren is zij van de werkelijkheid vervreemd; ze verwijst eigenlijk alleen nog maar naar zichzelf. Er zijn twee uiterste vormen van expressie van kunstenaars: aan de ene kant staat het objectieve bezig zijn met heel abstracte onderwerpen, aan de andere kant de subjectieve uiting over een concreet onderwerp. Omdat ik een sterke behoefte gevoel om juist over de concrete kanten van het menselijk bestaan te communiceren, heb ik gekozen voor de laatste. Maar omdat ik daarbij afstand wil nemen tot mijzelf, tracht ik zoveel mogelijk te objectiveren. Gelukkig maakt de genuanceerde taal van de figuratieve kunstenaars mij dat mogelijk.

bron: www.teunn.nl  (Teunn's atelier)