Louis Thevenet - Tafel met olielamp

Techniek: Aquarel
Handgesigneerd: Gesigneerd door kunstenaar rechtsonder.
Periode: 1904 – 1914, de “burgerlijke” periode.
Afmeting aquarel: 48 x 60 cm.
Lijst: 77,5 x 91 cm. Betreft houten lijst is 6 cm breed en 4 cm hoog in bijpassende kleuren. Aquarel zit achter ontspiegeld glas.
Staat: zeer goed gezien de leeftijd van de aquarel.

Op dit moment loopt er een overzicht Expo ‘Louis Thevenet. Een leven in kleur’. Deze is nog te bezoeken tot 28 oktober 2024.
Biografie Louis Thevenet
Geboren in Brugge op 12 februari 1874 als jongste van 4 kinderen. Zijn moeder is een West-Vlaamse en zijn vader is van Franse origine.
Hij groeit op in een muzikaal gezin in Brussel en oefent verschillende beroepen uit: loopjongen, bakkersgast en hulpkok op de lange vaart. Nadien wordt hij loopjongen bij een muziekuitgeverij. Hier ontstaat geleidelijk aan zijn passie voor kunst en hij besluit schilder te worden. Hij legt er contact met mensen met wie hij zijn leven lang bevriend zal blijven: dichter René Lyr, de schilders Pierre Scoupreman en Auguste Oleffe, zijn leermeesters.
1897 – 1906
Hij verblijft met Oleffe gedurende 5 jaar in Nieuwpoort en in Brussel krijgt hij stilaan meer erkenning.
In 1902 sluit Thevenet aan bij de kunstkring Labeur, met leden als Charles Dehoy, Willem Paerels en Ferdinand Schirren. Hij krijgt zijn eerste tentoonstellingen waaronder een deelname in 1906 aan de gerenommeerde tentoonstelling “La Libre Esthétique”.
1907 – 1916
Hij verblijft tot in 1916 op verschillende plaatsen in Brussel en omgeving en komt in contact met kunstliefhebber François Van Haelen, een Beerselse brouwer die hem bestaanszekerheid gaf. Deze mecenas bracht heel wat kunstenaars samen die elkaar inspireerden. Hier ligt de kiem van het Brabants Fauvisme.
In 1908 huwt hij in Beersel de Oost-Vlaamse Emma Tevels. Zij houdt nauwkeurig de verkochte werken bij in een notieboekje. Heel wat werken worden ook geruild voor dingen in natura bij de bakker, beenhouwer, kolenboer of als aflossing van de lopende rekeningen in het café.
In 1912 neemt het koppel de pleegzorg op zich van het 14 dagen oude meisje Jeanneke Mommaerts.
In 1913 werd er een individuele tentoonstelling gehouden bij Giroux.
In 1916 verhuist het gezin naar Halle en woont het 10 jaar in een huurwoning met een ommuurde tuin op het einde van een doodlopende steeg (Sollenbeemd nr. 52).
1917 – 1930
Vanaf 1926 woont het gezin in een eigen huis in de Hendrik Consciencestraat 41 (huidig nummer 58).
Louis Theve60net overlijdt in Halle op 16 augustus 1930 en wordt er op 19 augustus begraven.
Oeuvre en schilderstijl.
In totaal zou Louis Thevenet om en bij de duizend schilderijen geborsteld hebben. Tekeningen, etsen, pastels, aquarellen en monotypes zijn niet meegerekend. De overgrote meerderheid zijn stillevens en interieurs. Af en toe schildert hij ook een landschap of een stadszicht. Het personage als onderwerp (portret) ontbreekt haast volledig en “naakt” komt helemaal niet voor.
Thevenet mag beschouwd worden als een autodidact, buiten beschouwing gelaten de periode dat hij in het gezelschap was van Auguste Oleffe en de periode dat hij de Académie Libre en de kunstkring L’Effort bezocht. Echter, hoe onafhankelijk hij zich ook opstelt tegenover “beroepskunstenaars”, zijn werk vertoont raakpunten met drie kunststrekkingen die rond de eeuwwisseling ‘in’ zijn. We zien kenmerken van het realisme, impressionisme en fauvisme, maar dan op een weinig orthodoxe wijze zoals vaak het geval is bij autodidacten:
•
o Realisme: geen maatschappelijk realisme zoals bv Gustave Courbet maar sfeervolle intimiteit en gezellige huiselijkheid die we aantreffen in de werken van Henri De Braekeleer en andere “kleine Vlaamse meesters”. Hun liefde voor details wijst op een nederige houding tegenover dagdagelijkse voorwerpen die we ook terugvinden in een groot deel van de schilderijen van Thevenet. Objecten worden onderwerpen op zichzelf en naargelang hun materie vangen of weerkaatsen ze licht.
o Impressionisme: van het impressionistisch principe van de naast elkaar geplaatste kleuren en de wisselende lichtschakeringen neemt hij weinig over maar zijn palet wordt wel helderder en zijn borstelstreken levendiger. Hij wordt erfgenaam van een “autochtoon” Belgisch impressionisme waarvan James Ensor de meeste sprekende vertegenwoordiger is. Hij geeft soms de voorkeur aan scherpe en dissonante kleurharmonieën.
o Fauvisme: een zekere chromatische losheid, kleuroptimisme en spontane kleurzetting in sommige van zijn werken maken het mogelijk Thevenet een fauvist te noemen. Hij kent heel wat Brabantse fauvisten of is er bevriend mee. Voorbeelden zijn Ferdinand Schirren, Charles Dehoy, Edgard Tytgat, Rik Wouters.
Thevenets werk kan ingedeeld worden in twee perioden op basis van het milieu waarin hij leeft. Deze tweedeling is eerder kunstmatig omdat er geen breuklijnen in zijn werken te vinden zijn.
o De “burgerlijke” periode: tijdens deze periode van 1904 tot 1914 kan Thevenet zich ontplooien en uitleven dankzij de veilige hoede van mecenas brouwer Van Haelen. Hij schildert een reeks meesterlijke interieurs die zowel iconografisch, chromatisch
en compositorisch zeer origineel zijn. Dit is een kleine omwenteling die pas later erkend wordt, want in die periode zijn vooral landschappen populair. Tijdens deze jaren dat zijn talent verdere vorm krijgt, gebruikt hij een palet met overwegend bruin en oker, hier en daar geaccentueerd door groene en zwarte tinten. Geleidelijk aan wordt de compositie verlevendigd met lichtere schakering van roze, wit en geel. We stellen vast dat sommige voorwerpen steeds weerkeren: de kachel, de ladekast, de stoel, de vaas enzovoort, maar dat ze telkens op een andere manier in de compositie geïntegreerd worden en een voorwendsel zijn om te spelen met gekleurde vlakken en vormen.
o De ”volkse” periode: deze periode valt samen met zijn verblijf in Halle. Nog altijd schildert hij wat hij zag: interieurs, stillevens en af en toe een landschap. Zijn werken krijgen ook een meer symbolische inhoud of worden in verband gebracht met de gevoelens en gemoedstemmingen van de kunstenaar. In zijn stillevens treft men aan wat hem gelukkig stemt: vlees, vis, bier, taart, fruit, vaak met een boeket bloemen erbij. Zijn kleurenpalet varieert nogal in deze periode. Soms gebruikt hij opvallende contrasten en dissonanten of rauwe kleurencombinaties.
In de periode van 1904 tot 1930 heeft Thevenet individuele tentoonstellingen en neemt hij ook deel aan groepstentoonstellingen. Na zijn overlijden in 1930 tot nu, worden zijn werken op een dertigtal retrospectieve- of groepstentoonstellingen in België geëxposeerd. Vanaf 1955 vinden er in de stad Halle 5 retrospectieve tentoonstellingen van Louis Thevenet plaats, waarvan de laatste dateert van 1990. Heden ten dage treffen we zijn schilderijen aan in diverse musea in België en in kunstverzamelingen van publieke of privéinstanties, stichtingen, banken of openbare besturen. Enkele werken van Thevenet zijn te bezichtigen in onder andere de Koninklijke Musea van Schone Kunsten in Brussel en Antwerpen, het Groeningemuseum in Brugge, het Dhondt-Dhaenensmuseum in Sint-Martens-Latem, het gemeentelijk museum van Elsene en het stedelijk museum den AST in Halle. Het merendeel van zijn collectie is in privébezit. Momenteel (2022) zijn er een kleine 600 schilderijen van hem gekend en geregistreerd.

Louis Thevenet 2024
Op dit moment loopt er een overzicht Expo ‘Louis Thevenet. Een leven in kleur’. Deze is nog te bezoeken tot 28 oktober 2024.
Voor de expo ‘Louis Thevenet. Een leven in kleur’ bracht den AST een honderdtal topwerken bijeen, voornamelijk uit privécollecties, die een mooie staalkaart bieden van het oeuvre van deze eigenzinnige Brabantse fauvist. De meeste werken komen voor het eerst in 30 jaar naar buiten en sommige waren nooit eerder publiek te bewonderen. Zoals het stilleven dat koningin Elisabeth in 1910 kocht op de Wereldtentoonstelling van Brussel. Je ontdekt ook meer over het avontuurlijke leven van Thevenet en zijn entourage.